Rare kerels, die Fransen

Salut!

Dat was me het weekendje wel.

Zoals ik vorige week al vertelde, zijn we afgelopen vrijdag richting zuid-Frankrijk vertrokken. Ons was verteld dat dé ISC-happening van het jaar bij Bordeaux plaats zou vinden, ik was dan ook verbaasd dat men na al acht uur reizen vertelde dat het nog eens twee uur zou duren voordat we op de plaats van bestemming aan zouden komen. Uiteindelijk was het dus niet Bordeaux, maar Seignosse waar we ons anderhalve dag zouden vermaken. Seignosse is een klein plaatsje ten zuid-westen van Bordeaux en ligt op een steenworp afstand van het surfers-walhalla Hossegor. We zaten dus al zowat in Spanje.

De dag begon al vroeg omdat we ons om half tien (!) op Place de la Concorde moesten melden. Eenmaal daar was er niemand te bekennen. Beetje raar, je gaat met 600 man en 15 bussen op stap en je kunt ze nergens zien. Concorde is weliswaar groot, maar goed te overzien. Na een kwartier zoeken en (pogen) te bellen (zonder beltegoed) begonnen Tim en ik hem wel een beetje te knijpen. Het zal toch niet...

Gelukkig is er dan altijd nog Clementine, onze Franse redder in nood. Ze belde om te vragen waar we waren en toen hadden we ze snel gevonden, ergens in een zijstraat van de Champs Elysées.
De busreis zelf was uiteraard vermoeiend. Ik weet weer waarom ik nooit met een bus op reis ga. Die lange poten van mij zijn daar gewoon niet voor gemaakt. Wel ook gezellig, ik zat met mede-MusMus Carlos, Marco-Henrique, Ignacio, Miryam, Edith en Francesca (maar zonder Tim) in een bus die voor de rest gevuld was met eerste jaars ISCers. Iedereen heeft zich even voorgesteld waarna er een rondje speed-dating werd gedaan. Idee was dat alle kerels bij de dames langs gaan en vijf minuten met de dames praat. De dames blijven zitten, de kerels verplaatsen zich steeds. Een mooie gelegenheid om mijn Frans eens uit te testen en verder te ontwikkelen dus.
Naderhand begonnen de aanwezige tweedejaars met het (ook onder Nederlandse) studenten populaire zingen. Ik dacht dat wij in Nederland af en toe vulgair zijn, maar ik kan jullie vertellen, die Fransen kunnen er ook wat van! Ze zingen bijna alleen maar over poep, pies en seks. Nou ben ik alles behalve preuts aangelegd en wil ik zelfs zelf ook nog wel eens politiek incorrecte liederen aanheffen, maar dit ging zelfs mijn petje te boven... Ik zal jullie de precieze details besparen...

Rond een uur of elf kwamen wij aan in Seignosse en kon voor ons het feest beginnen. Dat viel in eerste instantie een beetje tegen, wij waren namelijk de allereersten die op de plaats van bestemming aan kwamen, de rest had zich kennelijk verreden. Maar goed, dan ben je ook snel aan je drank... Het bier kwam uit de tap had ik al meteen geschoten. Yes! Dat betekend over het algemeen dat het koud is, bepaald geen vanzelfsprekendheid op de feestjes die ik tot nu toe heb meegemaakt. Maar wat deden mijn Franse vrienden tot mijn grote schrik? Ze zetten de kraan open en lieten een baby badje volstromen om daar vervolgens bier uit te 'scheppen'... Doodzonde... Toch maar over mijn principes heengezet en bier gedronken. De andere optie was wodka of whiskey of fris (ze hadden zelfs geen wijn). Het feest was verder reuze gezellig. Met name met mijn kamergenoten.

Marco Henrique is een een beetje te dikke Portugees afkomstig van de Azoren. Hij heeft een ontzettend grappig accent en is verder een hele lieve spontane jongen. Vaker is hij echt onverstaanbaar, maar hij kraamt ook zoveel onzin uit dat dat af en toe misschien maar goed is. Hij is van mening dat ik een stomme foto van hem op facebook heb gezet en kondigde meteen al aan dat hij alle gelegenheden aan zou grijpen om mij zo onflateus mogelijk op de gevoelige plaat te krijgen... Ik ben heel erg benieuwd wat ik kan verwachten!

Iedereen was na een uur of twee in de nacht al aardig tipsy of "ivre" op zijn Frans. Het bier en de wodka vlogen meer door de lucht dan dat er nog gedronken werd en er werd weer flink over allerlei vunzige praktijken gezongen. Ondertussen werd het Italiaanse Francesca allemaal wat teveel met de alcohol. Zwalkend hebben we haar even naar buiten begeleid, alwaar de hele mikmak er in no-time uit was (gekotst). Zoals het een goed student betaamt daarna gewoon weer door gegaan... Rond een uur of half zes lag ik mijn nest om drie luttele uren later weer wakker te worden om op tijd te zijn voor het ontbijt... Overigens doet Francesca me enorm veel aan Anna-Giulia denken. Al is het maar vanwege dat geweldige Italiaans-Engelse accent.

Zaterdag voelde ik me toch knap ellendig. Geen echte kater, maar meer zo'n algehele malaise gevoel. Het feit dat het buiter kraakhelder weer was en het kwik tot boven de 25 graden steeg maakte het er allemaal niet gemakkelijker op.
Na het ontbijt zijn we richting strand gelopen. "We" zijn Marco-Henrique, Francesca, Edith, Miryam, Carlos en en een Aziatisch meisje waarvan ik de namen ook echt niet kan onthouden. Iedereen was eigenlijk een beetje zoekende. Overigens ging ik naar het strand met het idee ook zo weer terug te zijn. Ik nam daarom dan ook geen handdoek mee. Eenmaal op het strand bedacht ik me dat het toch wel fijn zou zijn om op een handdoek te kunnen liggen. Maar weer terug gelopen om er een te halen. Ook geen pretje door het zand met je gare hoofd. Gelukkig liep Marco mee. We zijn toen bij Horgosse gaan zitten alwaar we, naar ik me heb laten vertellen, met de neus in de boter gevallen zijn. De crème de la crème van de Surfsport was daar verwikkeld in "een stevige strijd om de beste golf". De Fransen lieten zich overigens weer eens van hun meest chauvinistische kant zien. De wereldkampioen kwam er met een schamel applausje vanaf, terwijl de eerste de beste fransoos bedolven werd onder de handtekeningen jagers. Het was wel eens leuk om te zien dat gesurf, zelfs al heb je er de ballen verstand van.

Het programma op het Resort terrein ging overigens gewoon door. Je kon er de hele dag bungee-jumpen voor nop. Nou is dat een van de dingen die ik graag nog wel eens een keertje zou willen doen, maar ik voelde me er echt niet goed genoeg voor. Tegen de tijd dat dat slechte gevoel gezakt was, was er geen plaats meer... beetje balen... (Slap excuus?). Gelukkig was er nog het stierenvechten. Weliswaar niet met echte volwassen stieren, toch met aardig uit de kluiten gewassen "vachettes". Een stuk of 15 malloten die het kennelijk doodnormaal vinden om zichzelf pijn te doen. Ik heb er een filmpje van gemaakt, zal eens kijken of ik het hier of ergens anders online krijg. Het was af en toe echt niet fijn om te zien, maar het boeide me wel.
Verder stond er smiddags een ouderwetse schuimparty op het programma. Daaraan voorafgaand werden miss en mister Bizuths (= eerstejaars)gekozen. Dat ging ongeveer zo: een aantal (al dan niet vaste) stelletjes moesten in het midden van het plein gaan staan dansen op een zo uitdagend/sexy mogelijke manier. Dit terwijl de derdejaars (de DERroristes; naar DERrnier = laatstejaars) hen bekogelde met allerlei voedsel, drank, scheerschuim en andere troep. Je kunt je voorstellen: één grote bende. Een aantal van de kerels gingen zelfs helemaal naakt. Alles onder luid gejoel van de omstanders. Ik maakte weinig geluid, heb me daar wat staan verbazen...
Na het eten was er weer feest, alwaar men echt helemaal los is gegaan. Naakte kerels, meiden in hun ondergoed, een regen aan wodka en whisky, het onvermijdelijke gezang over alles wat god verboden heeft... Mijn witte shirt is nu geel van alles wat ik over me heen heb gehad. Ik hou daar eigenlijk helemaal niet zo van, maar heb het maar laten gebeuren, het was tenslotte raar maar wel gezellig.
De dag erna heb ik wat meer informatie ingewonnen over de normale gang van zaken op dergelijke feesten. Ben er toen achter gekomen dat die naakte kerels steeds dezelfde mensen zijn en dat ze dat dus vaker doen. Waarom? Omdat ze dat leuk en stoer vinden. De rest van de school lacht erom, maar vindt het eigenlijk maar niks. Het valt dus toch nog wel mee, maar het blijven rare kerels, die Fransen. Aardig, maar raar.

Overigens werd het zaterdagnacht iets minder laat dan de vrijdagnacht. Wel hebben we thuis nog een klein feestje gebouwd met een door Carlos en Joao (ook een portugees) gevonden fles Wodka en een verdwaalde Fransoos met de naam Nicolas. We hebben hem maar heel origineel Sarkozy gedoopt. Het was een melige bende.

Zondag alweer de terugreis ingezet. Wéér 10 uur in die @*&@@(-bus. Na twaalven zijn we thuis aangekomen, totaal gesloopt maar een hele ervaring rijker...

Komend weekend ben ik jarig en krijg ik voor het eerst bezoek uit Nederland. Lynette komt langs samen met Nick, Maud, Ralph en Jennifer. Naar ik heb begrepen misschien met nog een aantal. Ik kijk er naar uit!

Foto's/Filmpjes volgen snel...

Voor nu à bientot!

Bisous