Viva Vélib, Paris Techno Parade et Fête chez James

Bonjour tout le monde! Ça va Bo? Ça va bien, merci...

Brugklas zinnetje he? Ik moet zeggen, het is hier af en toe knap lastig om de Fransen te volgen, maar je merkt dat het met de week beter gaat. We leren op ISC heel veel uitdrukkingen die ik vaak nog niet ken maar die wel heel veel in de Franse (spreek)taal voorkomen. Je kunt ze echt onmogelijk terug vertalen naar het Nederlands, maar de Franse taal is ermee doorspekt. Als je ze niet kent dan houdt het begrijpen van de taal snel op.

Vorige week hebben we dus die uitleg gehad over hoe we ons voor vakken kunnen inschrijven. Nou, ik kan jullie vertellen, ik ben lang niet altijd te spreken over hoe bepaalde zaken op Hogeschool Zuyd geregeld zijn, maar daar zouden ze hier nog een puntje aan kunnen zuigen. Het is hier werkelijk waar één grote janboel. Wel een gezellige janboel, maar het is echt een wirwar aan papierwerk, omdat de derdejaarsvakken, die vorige week (deels) al van start gingen, nog niet op internet beschikbaar waren en we ons daar dus nog niet elektronisch voor in konden schrijven. Inmiddels kan dat wel en ben ik erachter dat ik vorige week weinig gemist heb. Het zijn namelijk vooral de financial en accounting vakken die toen al startten. Daarvan weet ik uit ervaring dat ik er ver van weg moet blijven, dus dan doe ik dat ook maar.
De derdejaarsvakken zijn sowieso een beetje vaag, omdat de meeste vakken opgedeeld zijn in modules en je ook gewoon maar een module mag doen. Vandaag ben ik voor het eerst naar een les in Human Resource Management geweest. Dat was wel interessant, wordt gegeven door een of andere snelle yup met recruitmentbedrijven in Londen en Berlijn. Een Fransoos met accentloos Engels, het moet niet veel gekker worden. Ik ben er echter nog niet uit of ik het vak wel blijf volgen. Zo'n derdejaarsvak vergt enige voorkennis (opgedaan in het eerste en tweede jaar) die wij niet hebben. De tweedejaarsvakken beginnen allemaal pas in de week van 5 oktober, dus de komende twee weken heb ik het, buiten de Frans cursus, nog relatief rustig.

Doordat er zo weinig tijd in de studie gaat zitten momenteel is er dus heel veel tijd over om allerlei leuke dingen te doen... Zoals... Stappen, homeparties geven of bezoeken en het bezoeken van de Paris Techno Parade (www.technoparade.fr).

Nadat we vorige week maandag al een gezellige avond in een kroeg met beurspel hadden gehad, stond er voor woensdagavond "Het bootfeest" van Milkshake (een van de 1000 studentenassociaties cq. bedrijven die ISC rijk is). Op een boot op de Seine, onder de rook van de Eiffeltoren zou er een gigantisch feest plaatsvinden. Zonder echt iets afgesproken te hebben met andere Erasmusstudenten zijn Tim en ik rond een uur of acht (ja zo vroeg beginnen ze hier) richting Avenue de Président Kennefy afgereisd. Een ritje van 15 minuten over twee metrolijnen en daarna een stukje langs de Seine aflopen (al klinkt dat romantischer dan het daadwerkelijk was) ter hoogte van nummertje 100 zou ergens een boot moeten zijn. Nou, ter hoogte van nummertje honderd kon je het water van de Seine nog nauwelijks zien (muur stond in de weg)... na nog maar eens terug te zijn gewandeld maar besloten achter een stel studentikoze fransen aan te lopen en zodoende via een naar pis stinkende onderdoorgang op een of andere oude boot terechtgekomen die omgebouwd was tot drijvende discotheek. Idee was best leuk natuurlijk, jammer dat er geen fatsoenlijke Horeca faciliteiten aanwezig waren en het gros van de (Franse) aanwezigen al zo lazerus was dat er geen land (boot) meer mee te bezeilen viel. Ik heb de afgelopen vijf jaar heel wat gezien in Maastricht, ook heel wat heel erg foute studentenfeesten, maar dit sloeg werkelijk waar alles. Nou waren wij ook nog broodje nuchter en viel het daarom misschien wat tegen, maar toen om tien uur geen (lauw) bier of andere alcohol meer geschonken mocht worden, waren we er toch heel snel klaar mee. We hebben ons uit de voeten gemaakt en zijn een paar wijntjes gaan drinken bij Lace en Jake thuis.

Jake en Lace zijn neef en nicht en (half?) filipijnse Nederlanders. Ze zitten ook in Maastricht op school, maar ik kende ze nog niet voor Parijs. Ze zitten ergens weggestopt op een zolderkamer 6 hoog in een zijstraat van de Champs Elysees (dat dan weer wel). Ik sta er nog steeds van te kijken hoe men het voor elkaar krijgt om slaap- woon- badkamer en keuken in een ruimte van een (ruwe schatting) krappe 12m2 te stoppen. Het zag er overigens prima verzorgd uit en het was ook knus, maar zó klein...

Nadat de wijn op was zijn we richting Club 67 gelopen. Van horen zeggen hadden we begrepen dat 'buitenlanders' daar op woensdagavonden gratis naar binnen mogen. Daar bleek geen woord van gelogen. Eenmaal beneden kwamen we een heel aantal mede MusMus tegen.

***
MusMus, zo worden we liefkozend genoemd door onze vrienden van CosmopolISC, de studentenvereniging die als taak heeft de ErasMUS studenten op te vangen en te begeleiden.
***

Uiteraard zou ik Bo niet zijn als ik de speciale actie (die ook bij de woensdagavond hoort) gewoon weer misloop. Bij de garderobe krijg je een bonnetje dat goed is voor 5 Cosmopolitans (dat is drank - voor de niet ingewijden). Gelukkig was onze Braziliaanse vriendin, waarvan ik de naam even kwijt ben, bereid om een van haar 15(!) bonnetjes aan mij te geven. We hebben er daar een leuke avond van gemaakt. Ik heb mezelf zelfs eventjes op de dansvloer gewaagd, nou dan weet je ook hoe laat het was. De foto's liegen er dan ook niet om. Rond een uur of vier/half vijf maar eens richting huis gegaan. Maar niet voordat ik een veel te dure Crèpe Chocolat had verorberd en Tim zich tegoed had gedaan aan een 6 euro kostende sandwich. Ach, je moet toch iets als je honger hebt...

Thuis komen was nog niet zomaar gepiept, aangezien de metro pas om zes uur weer gaat rijden. Vanaf de Champs Elysee is het zo'n vier kilometer naar Porte d'Orleans. Lopen was ons iets te gortig, de taxi leek ons te duur en dus moest het Parijse Witte-fietsenplan ons maar naar huis rijden. Wat hadden de PROVO's het hier naar de zin gehad zeg! Je kunt hier namelijk (met abonnement of creditcard) voor niets (of voor een euro) een half uur van een fiets gebruik maken. Die moet je dan wel netjes terug plaatsen in een van de (ik geloof) 90 elektronische fietsenstallingen in Parijs. Vélib heten ze en ik vermoed dat dat een samenstelling is van Vélo (een fiets) en libre (vrij). Ieder half uur dat je langer gebruikt maakt van de fietsjes, kost je één euro extra. Ideaal! Behalve als je berg op moet rijden... Uiteindelijk waren we binnen 25 minuutjes thuis, gratis fietstochtje dus!

Donderdag hebben we niet zoveel uitgevoerd. Beetje gehannest met het inschrijven van de vakken om daar vervolgens van ellende weer mee op te houden. 's Middags kwam de internet monteur langs. Een Noord-Afrikaan, vermoedelijk Algerijn, die me bij binnenkomst geen hand wilde geven. Of dat nou om hygiënische dan wel religieuze reden was, werd mij niet geheel duidelijk. Of hij was verdomd panisch voor Grippe H1N1 of Allah had het hem verboden. Beetje ongemakkelijk was het wel. Helemaal omdat Tim en ik er allebei geen drol van konden verstaan wat-ie allemaal met zijn binnesmondse zinnen wilde vertellen. Hij prutste wat aan de telefoonkabels aan de muur, waar ze het appartement binnenkomen, waar de eigenlijke aansluiting zit en in de meterkast op de gang, maar echt schot leek er niet in de zaak te komen. Na een korte blik op zijn minilaptop en weer wat onverstaanbaar gebrabbel schoof hij ons het formulier onder de neus dat wij moesten tekenen zodat hij kon bewijzen dat hij ook daadwerkelijk was geweest. We begrepen nog net dat er (als het goed is) een andere monteur komt, van het telefoonbedrijf (France Telecom) die het wél kan oplossen. Na weer geen hand bij het afscheid, was-ie gevlogen. Gisteren kwamen we erachter dat hij als tijd maarliefst anderhalf uur opgeschreven had, dit terwijl meneer welgeteld 10 minuten binnen is geweest! Fijne vent...

***
Ondertussen wachten we nog steeds op een andere monteur en hebben we de hulp van onze makelaar maar weer ingeschakeld. Hij zou ons z.s.m. laten weten hoe of wat... wordt dus vervolgd
***

Vrijdag maar weer eens een dagje naar school. Voornamelijk om met onze coördinator te praten en wat meer duidelijkheid te scheppen rondom de inschrijvingen. Na een half uur wachten eindelijk gelegenheid om naar binnen te gaan, staan we na vijf minuten alweer buiten. Alle tweedejaarsvakken die we op papier hebben, staan nog niet online, maar moeten dat wel zijn binnen nu en een week... we zijn benieuwd!

's Avonds een pokeravond bij ons thuis. Handig zonder chips (om mee te spelen, niet om te eten). Met een hele kubus aan post it papier (geloof het of niet) maar wat geïmproviseerd. Echt gepokerd werd er uiteindelijk niet. Teveel geklets en gezelligheid maakte dat er te weinig concentratie was om snel door te kunnen spelen. Maakte wat mij betreft ook niet uit, het was tenslotte gezellig. We hadden bezoek van Adam uit Hongarije, Carlos uit Utrecht, Maud uit Utrecht met haar Rotterdamse huisgenootje met een geweldig moeilijke naam, Puna onze Frans-Cambodjaanse vriend van twee straten verder en Stacy en Clementine, twee meiden van de MusMus studentenvereniging. Uiteindelijk hebben we het tot een uur of half vijf uitgehouden en zijn we toen gaan slapen. Carlos heeft hier nog een paar uurtjes op de kussens van de bank gepit en is er rond een uur of negen tussenuit gepiept. Ik sliep toen als een roosje!

Zaterdag trok de Parijse versie van wat in Berlijn ooit de LoveParade was door de stad. Met meer dan een half miljoen bezoekers toch een aardig evenement. Meer dan tien wagens trokken door de stad. Rond een uur of drie maar eens richting epi-centrum gewandeld. Adam zou eigenlijk meegaan, maar doordat ik zijn deurcode thuis had laten liggen en ze hier in Parijs kennelijk niets van deurbellen weten en de telefoon van Adam er kennelijk mee opgehouden was, liep dit een beetje fout. Enfin, na een minuutje of tien toch maar besloten om dan maar met z'n tweeën richting feest te gaan. Omdat we rijkelijk laat waren (de stoet vertrok al rond twaalven) liepen we eerst tegen de kont van de optocht aan. Wat ons opviel was dat die kont bestond uit iets van twintig veegwagens die alle troep (en geloof me, dat was een berg) meteen van de straten haalde. Uitermate efficiënt, dacht ik zo. Op de lekkere beats van house, electro en minimal (maar weinig echte techno) hebben we ons in de menigte gevoegd. Na een tijdje bekroop me een wat benauwd gevoel. Er liepen wel heel erg veel mensen onder invloed van alcohol en/of drugs mee. Bovendien vond een grote groep Afrikanen het nodig om als een kudde olifanten al schreeuwend, joelend en gillend tegen de stroom in te rennen. Hierdoor ontstond er enige onrust. Het feit dat de politie en ME hier alles behalve "low-profile" is maakte het er allemaal niet minder aggressief op. Eenmaal aangekomen op Place de la Bastille was het helemaal gekkenwerk. La Colonne de la Bastille zat helemaal vol met mensen (zie foto's) en het hele plein stond bommetje vol. Toen Clementine belde om te vragen waar we waren, hebben we er drie kwartier over gedaan om elkaar te vinden. Ze vertelde later dat ze niet door kon omdat er aan de andere kant van het plein rellen waren en de politie niemand meer doorliet. Gezellige boel dus. We hebben ons er echter niet door uit het veld laten slaan en hebben ons eigen feestje gebouwd. Rond half zeven hebben Carlos en drie Canadese meiden zich bij ons gevoegd. Die drie meiden (Paige, Tara en Margot) hebben me nog heel wat kopzorgen bezorgd. Ze hadden al vanaf twee uur 's middags zitten tetteren als bezetenen en daarmee een fles wodka weggetikt. Bovendien waren ze verkleed alsof het vervroegd 11/11 was (het zag er niet uit). Ik was al wel voorbereid per sms, met de vraag of wij ook zo 'fancy dressed' waren, nee dus. Maar ze hadden zo meegekund met de gemiddelde partybezoeker in NL! Na nog wat gekeken te hebben naar de voorbij trekkende stoet zijn we gaan eten in een Chinese snackbar. Dat lezen jullie goed. Je krijgt er, normaal gesproken, goedkoop chinees voer. Je kiest bami of nasi en een vleesgerecht erbij en gaat zitten. Dat goedkope was er deze keer echter niet bij. Ik had gekozen voor een grote portie, en dat hebben ik en mijn portemonnee geweten. Ouch! Kwam bij de kassa, moest ik 20e afrekenen. Mijn eten toen maar gedeeld met Carlos, die mij later op de avond op bier getrakteerd heeft...
Maar goed, de ellende moest toen nog beginnen. Wij waren uitgenodigd op het huisfeest van James en Patricia, onze Ierse Erasmus collega's. Aangezien de sfeer me in de stad niet zo goed bevallen was, vond ik het prima om dan maar richting het 17e te gaan om daar te partycrashen. Dat was maar goed ook, want het was een reuze gezellig feestje met een heleboel Erasmus studenten. Heb nog een hele tijd in het Frans staan praten met een Fransoos uit Lyon en een Algerijnse Fransoos. Het bleken de bovenburen, ze waren afgekomen op het het geluid (lees: de herrie) en met een fles wijn ben je dan gewoon ook uitgenodigd. Overigens vloog Adam me meteen aan met een dreigend "I kill you, I kill you". Hij had nog tot zes uur zitten wachten thuis, totdat wij hem op kwamen halen... Vond dat wel een beetje lullig, maar heb er alles aan gedaan om hem te bereiken. Maar als je telefoon uit staat of geen bereik heeft, dan houdt het natuurlijk op. Even goede vrienden verder.
Adam is een beetje de benjamin van het stel. Jonge jongen nog, heel veel praatjes maar met een groot hart. Hij lult iedereen plat, of die ze nou kent of niet. In het Frans of in het Engels, het maakt hem niet uit. Ik kan altijd wel met of om hem lachen.
Rond een uur of één werd het langzaam tijd om richting huis te gaan. Vanaf Clichy betekend dat nog een dik half uur met de metro, dat werd krap omdat we op Montparnasse ook nog moesten overstappen... We waren met z'n vijven: Adam, Tim, Puna, Clementine en ik. Clementine ging op Montparnasse haar eigen weg richting een andere lijn, die ze overigens miste waarna ze de verkeerde nachtbus in is gestapt waarin ze in slaap is gevallen en vervolgens op Gare de l'est (aan de andere kant van de stad) tussen de clochards weer wakker werd... en dat woont dan (voor vast) in Parijs haha.

***
Clementine is overigens wel een heel aardig meisje, ze ontfermt zich een beetje over ons. Haar Engels is niet heel sterk, maar ook niet helemaal belabberd. Toch heb ik haar gevraagd zoveel mogelijk Frans tegen ons te praten, daar leren we toch het meeste van. Zo gezegd, zo gedaan.. als ik iets echt niet begrijp dan gaan we nog wel over in het Engels, maar over het algemeen gaat het heel redelijk.
***

Terug naar het Metrostation Montparnasse. Tim en Adam besloten maar te gaan rennen. Puna echter zei dat het toch geen zin had. Dus ik braaf naar deze Parisien geluisterd. Toen we op het perron aankwamen in de veronderstelling Tim en Adam daar uitgeput aan te treffen, bleek dat zij toch de laatste metro te pakken hadden. In de verte zagen we de twee rode lampjes langzaam verdwijnen... de bastards! Putain de merde! (Excusez les mots, heeft Puna me geleerd. Zal geen vertaling geven)...
Voor Puna en mij zat er weinig anders op dan terug lopen. Nog wel geprobeerd om een vélib te scoren, maar alle stallingen waren leeg of er stond maar één fietsje. Na twintig minuten eindelijk thuis en genoten van welverdiende nachtrust.

Zondagmiddag was het Feyenoord - PSV. Gespannen zitten luisteren naar NOS Langs de Lijn, maar al snel bleek dat "we" voor Feyenoord niet echt bang hoefden te zijn. Björn en Rick, jullie zijn ook weer terug op aarde denk ik ;)? Het doet me deugd dat PSV weer iets van dat untouchable-halo begint terug te krijgen. Vermoed dat het weer een traditionele titelstrijd tussen Ajax en PSV gaat worden en dat FC Twente ook een serieuze gooi naar de titel kan doen.

's Avonds stond er hier ook een hele belangrijke wedstrijd op het menu. Paris Saint Germain ontving namelijk Olympique Lyon. We waren bij Puna uitgenodigd om de wedstrijd te komen bekijken en dat hoef je mij natuurlijk niet twee keer te zeggen. Niets beter dan een heerlijke pot voetbal. Nou ken ik de Franse competitie vooral van het videospelletje FIFA op de XBOX360, maar het is toch verdomd leuk om die mannen dan eens in het echt aan het werk te zien. Het was een leuke pot om naar te kijken, waarbij Paris naar mijn mening wel verdiend had om te winnen maar het uiteindelijk 1-1 bleef door een buitenspeldoelpunt in de 86e minuut...

En toen was het alweer maandag... Deze week staat er wederom niet heel veel op het programma. Nog een Frans les komende donderdag. Morgenavond 'echt' pokeren en waarschijnlijk wel weer even richting Club 67. Komend weekend ga ik mee met de Fransen en een select groepje MusMus op Integratie Weekend naar Bordeaux. Ben benieuwd wat dat voor verhalen oplevert, laat het jullie hier in ieder geval weer zo snel mogelijk weten!

Liefs uit Parijs

Ps. Ik ga me NU as we speak bezig houden met de foto's :)
:SMS update:: 25 september 2009 :
En route de Paris Bordeaux avec l'autobus et il fait trs beau! J'adore les paysages diffrents en France. A bientot!