Puerto Iguazu - Foz - Curitiba - Sao Paulo - Bahia

Boa tarde!

Even een korte update. Gewoon omdat het kan. En omdat wachten op het vliegveld doorgaans geen bezigheid is die me heel erg inspireert. Kai leest een boek. Ik internet wat en over een klein uurtje zitten we alweer in de fladder. Je zou kunnen zeggen dat deel 2 van de reis begint.

Gisteren hebben we de hele dag in de bus gezeten van Foz do Iguacu naar Curitiba. Een busreis van negen uur dwars door het binnenland van zuid-west Brazilie. Doordat de reis deze keer overdag was hebben we goed kunnen genieten van de eindeloze vergezichten die de route voor ons in petto had. Onvoorstelbaar hoe verlaten de wereld op sommige plaatsen is. Je tourt urenlang over weg waar geen einde aan komt en zonder dat je noemenswaardige afslagen tegen komt. De weg lijkt echt aangelegd om van stad A naar stad B te komen. Opeens uit het niets doemt er dan weer een gigantische stad op.

Overigens hebben we langs de weg ook gezien wat Brazilie ook kent: grote armoede. Mensen met niets meer dan een tentzeil en vier stokken, die leven op hun zelfgecreeerde vuilnisbelt. Langs een weg waar alleen maar vrachtverkeer, bussen zoals de onze en een enkele verdwaalde personenauto langs razen prijzen ze met tientallen tegelijk hun 'koopwaar' aan. Die bestaat voornamelijk uit zelfgemaakte (gevlochten) rieten manden en hoedjes die er soms nog opmerkelijk fleurig uitzien. Het maakt me koud van binnen te bedenken dat deze mensen waarschijnlijk nooit verder zullen komen dan deze troosteloze habitat.

's Avonds rond een uur of tien kwamen we aan in Curitiba. Ook geen baken van gezelligheid kwamen we achter. Veel huizen met tralies en bewaakte entrees. Nadat we ons schattige hostel aan een al even schattig pleintje gevonden hadden zijn we even richting centrum gelopen. Ook daar werden we niet vrolijk van. Het was alles vergane glorie. De enige fatsoenlijke tent die we tegenkwamen kende een rij om binnen te komen waar zelfs de Parijse club onder de Pont Alexandre III een puntje aan kan zuigen. We besloten maar terug naar het hostel te gaan om vandaag fris aan onze reis naar Salvador te kunnen beginnen.

Inmiddels zijn we dus alweer in Sao Paulo. Over tien minuten mogen we boarden. Salvador staat bekend om zijn stranden en zijn cultuur, maar ook om de criminaliteit. We zijn erg benieuwd wat we daar aantreffen. Wel hebben we al afgesproken dat we vanavond, hoe dan ook, heel erg lekker gaan eten. Ook dat schijn je in Salvador goed te kunnen doen.

De indrukken tot nu toe opgedaan zijn divers en talrijk. Iguazu ga ik van mijn leven niet meer vergeten. Curitiba en de reis er naartoe bezorgden gemenge gevoelens maar waren ontegenzeggelijk beslist de moeite waard. Nu op naar zon, zee, lekker eten en andere mooie plaatsen.

Met de groeten van Kai,

Ciao ciao!

Bo

PS. We doen nog steeds ons best om foto's te plaatsen, maar omdat Kai's fototoestel te grote foto's maakt is het lastig. Omdat we geen zin hebben om teveel tijd te verdoen aan technisch geneuzel is het dus nog niet van gekomen. Op facebook staan inmiddels wel wat filmpjes en een enkele foto.