Estupendamente!

Buenas dias,

We zijn in Argentinie en mijn Spaans kan ik hier prima een beetje ophalen. Dat Portugees dat men in Brazilie spreekt, daar knoop ik voorlopig nog niet heel erg veel touwen aan vast. Het klinkt wel heel mooi, maar begrijpen, nee dat nog niet.

We hebben donderdag vanuit Sao Paulo de bus genomen richting Foz do Iguazu. Om vijf uur vanochtend zijn we in Foz gearriveerd. Dat wil zeggen: bij de bus terminal. 'Bussen' is hier volslagen normaal. Treinen hebben ze namelijk niet of nauwelijks. De hele bus zat dan ook vol met Brazilianen en een Argentijnse, waarover zodadelijk meer.

Vlak na aanvang van de reis, nog in de donderdagmiddagdrukte van Sao Paulo werd ons in de bus allerlei snoep- snack- en drinkwaar aangeprezen voor 10 Braziliaanse Reals. Dit alles door een Braziliaans zongebruinde vent die, naar wij dachten, deeluitmaakte van de crew. Niets bleek echter minder waar toen deze man na vijf minuten midden op de Braziliaanse A2(!) opeens uitstapte en kennelijk op zoek ging naar een volgende bus om zijn chippies en ander spul aan de man te brengen.

De busreis kabbelde stevig voort. Bij de eerste tussenstop bij een veel te duur wegrestaurant hebben we maar wat eten ingeslagen en zijn we weer rustig in de bus gaan zitten. De bus was overigens toegerust op ons formaat. Je kon met de stoel achterover prima languit liggen. Geen overbodige luxe na al een nachtje te hebben overgeslagen. Niet dat je heel erg goed sliep, maar in combinatie met de toch wel aanwezige jetlag werd er zo af en toe toch wel wat weggedoezeld. De buschauffeur ondertussen reed als een volwaardige Michael Schumacher zo hard door dat we uiteindelijk rond een uur of vijf in de ochtend alweer in Foz do Iguazu waren. Leuk en aardig, 2,5 uur voor op schema, maar zo vroeg (als alles dus nog dicht en gesloten is) heb je er vrij weinig aan.

Nadat we zonder succes uitzochten welke bus ons van de terminal naar het centrum van Foz kon brengen, besloten we maar te lopen. Na een kleine 45 minuten lopen door de ochtendschemering kwamen we aan bij de busterminal in het centrum van Foz. Foz is een niet heel erg interessante stad in het westen van Brazilie. Los van het feit dat het de grootste stad van de regio is en het dicht bij een beeldig nationaal park ligt kan men er eigenlijk maar weinig van zeggen. Inmiddels hadden Kai en ik besloten toch maar naar de Argentijnse kant van de watervallen van Iguazu te gaan. Prijstechnisch was dit misschien zelfs voordeliger (de Argentijnse Pesos is iets van 18 eurocent), bovenal schijnt Argentijns Iguazu een stuk mooier en spectaaculairder te zijn (Rough gide red.). Op de bus terminal in Foz centrum kwamen we een lief klein meisje tegen dat ons kennelijk ook wel aardig vond en zij besloot ons de weg maar even te wijzen. Dat wil zeggen: ze heeft ons de hele dag mee op sleeptouw genomen.

Silvina is Argentijns en komt uit Buenos Aires. Ze heeft zelf al drie maanden door Brazilie gereisd en is nu op haar weg terug. Ze wijst ons niet alleen de weg, maar neemt ons mee naar een hostel in een omgeving en met faciliteiten waar menig hotel een puntje aan kan zuigen. We slapen hier voor omgerekend minder dan 10 euro. Verder besluit ze ons ook mee te nemen naar de watervallen en fungeert ze als onze tolk. Ideaal en super lief. Ze komt me tot mijn borst, ziet er uit als 19 maar is toch echt al 29. (foto's volgen!).

De watervallen waren immens en overweldigend. We hebben ze van boven, van onder en van middenin gezien. Ik denk dat beelden in dezen meer zeggen dan duizend woorden dus we zullen de foto's zo snel mogelijk hun werk proberen te laten doen.

De dag hebben we afgesloten met een zelf bereidde pastamaaltijd met Argentijnse salade (door Silvina) en een overheerlijk glas (plastic) bier en/of wijn.

Inmiddels is het zaterdagmorgen en lig ik nog in bedje. Silvina is al vertrokken naar de douche, Kai staat zich op te frissen en onze Britse en Australische kamergenoten liggen nog lekker op een oor. Dadelijk na het ontbijt keren we terug richting Foz, Brazilie. Daar nemen we om 12.00 uur de bus richting Curitiba vanwaar we morgen onze reis per vliegtuig voortzetten richtin Salvador.

Heel veel liefs weer uit zonnig Argentinie,

Bo en Kai

(overigens schrijven Kai en ik allebei en zullen we dat vanaf nu wsl wat meer om de beurt doen. Echter wil ik natuurlijk ook even mijn Argentijnse Waarbenjij.nu vlaggetje meepakken. De verhalen van Kai vinden jullie op kaiopreis.waarbenjij.nu. Onze verhalen worden gebundeld in een reisgroep)

oh, en de foto's volgen aldus zo snel mogelijk!

Ciao!